Transitievergoeding

Bijna tien jaar geleden werd de kantonrechtersformule ingeruild voor de transitievergoeding een nieuwe manier om werknemers bij ontslag te compenseren. Deze verandering moest zorgen voor meer duidelijkheid en eenvoud in het arbeidsrecht. Maar hoe heeft dit zich in de praktijk ontwikkeld?

De transitievergoeding onderscheidt zich op drie belangrijke punten van haar voorganger:

1.⁠ ⁠Lager bedrag: In de meeste gevallen valt de transitievergoeding financieel lager uit dan de oude kantonrechtersformule.

2.⁠ ⁠Breed toepasbaar: Werknemers hebben in beginsel altijd recht op een transitievergoeding, ook als een tijdelijk contract niet wordt verlengd.

3.⁠ ⁠Eenvoudigere berekening: De formule is simpeler, wat moest leiden tot minder juridische procedures.

Hoewel eenvoud en voorspelbaarheid het uitgangspunt waren, blijkt dat de transitievergoeding in de praktijk toch regelmatig tot discussie leidt. Zo heeft een werknemer alleen recht op een transitievergoeding bij een voldragen ontslaggrond. Is hier geen sprake van, dan wordt de vergoeding vaak onderwerp van onderhandeling. Daarnaast ontstaan er geregeld geschillen over de vraag welke looncomponenten moeten worden meegenomen in de berekening.

De transitievergoeding heeft bijgedragen aan meer rechtszekerheid. Toch blijkt het in de praktijk verstandig om een ontslagvergoeding altijd juridisch te laten toetsen. Zo voorkom je verrassingen en weet je zeker dat je krijgt waar je recht op hebt of je nu werkgever of werknemer bent.